Netflix. Het is een begrip dat al bijna niet meer weg te denken is. Een eindeloos wisselend aanbod in films, series en docu’s binnen handbereik. Die toegankelijkheid zorgt ervoor dat je verwend raakt. Hij onthoudt waar je gebleven was in een film of serie, hij geeft aan welke afleveringen je al gezien hebt en hij stelt zelfs dingen voor die je misschien leuk vindt op basis van wat je gekeken hebt. Behoorlijk AI inmiddels.
Dit weekend zette ik weer eens ‘ouderwets’ een dvd op. Het was Lord of the Rings; the Fellowship of the Ring, de extended versie. Dat terzijde. Tot mijn annoyance kwamen er allemaal vervelende menu’s in mijn scherm, in plaats van gewoon de film. Ik moest wachten tot ik op play kon drukken. Wachten! Dat doe ik tegenwoordig alleen nog met de tv en de koffieautomaat, die moeten opstarten, op zich ook al iets bizars. Het stoorde me. Toen de film begon, kwamen er eerst nog iets van vier logo’s in beeld en die mocht ik gewoon niet eens doorspoelen! Ik móest naar die stomme logo’s kijken, wat is dat nou weer voor onzin? In de videobandtijd kon je in elk geval gewoon doorspoelen, maar dvd’s en bluerays vonden dat jij naar die logo’s moest kijken. Waarom bepalen zij dat en niet ik zelf?
Plug and play
Wat ik fijn vind aan Netflix is dat dat opdringerige gedoe weer te omzeilen valt; je kunt gewoon doorspoelen tot de film écht begint. Het is plug and play en dat is hoe de wereld tegenwoordig in elkaar zit. We hebben chronisch tijd te kort, dus willen we onze tijd zo fijn mogelijk besteden. Een minuut lang naar een logo met een toetertje erachter kijken valt daar niet onder, dat willen we niet. Doorspoelen, die onzin. Netflix verwent ons, maar dat ontdek je pas als je weer eens een schijfje in je machine stopt om een film te gaan kijken.
Wat me ook opviel was de kwaliteit. Ik had boven en onder een zwarte balk en het beeld was gewoon een beetje… meh. En dan te bedenken dat er niet eens zo gek lang geleden een dag was dat dvd onvoorstelbaar veel scherper was dan video, nu is het ‘meh’. Ook daar helpt Netflix mee aan de verwennerij. Ultra HD content op een 4K-televisie, ja, daar raak je aan gewend en als je dan iets gaat kijken wat duidelijk minder van kwaliteit is, dan merk je dat. Ik klaag niet, begrijp me goed, maar het was wel een frappante ervaring. Natuurlijk heb ik gewoon genoten van de film inclusief alle extended scènes. Dat kwaliteitsverschil went gelukkig snel.