Je hebt wel eens van die dagen dat je je enorm kut voelt of dat je gewoon een beetje down (niet medisch indicatie down maar gewoon niet heel erg happy) bent. Bij mij is muziek dan een enorm wondermiddel. Het liefst speel ik dan even een uurtje op de gitaar of Hammond orgel, maar dat is helaas niet altijd mogelijk. Een uurtje headbangend met AC/DC, Green Day of DeWolff rocken kan enorm goed doen. Hierbij kun je je echt in een totale andere wereld bevinden en zijn alle zorgen even de wereld uit. Zoals ik zojuist al zei is het helaas niet altijd mogelijk om naar een gitaar of ander instrument te grijpen (als ik bijvoorbeeld op het werk ben). Een ander wondermiddel is puur het luisteren van coole of onwijs mooie muziek. Ook hierbij is het mogelijk om even in een andere wereld te zijn en even aan niets anders te denken dan aan het nummer dat op dat moment door je koptelefoon blaast.
Mijn favorietjes
De afgelopen weken kijk ik regelmatig op werk naar concerten (even opscheppen: ik heb drie monitoren op mijn bureau, waarvan ik de kleinste om statistieken bij te houden of concerten te bekijken op YouTube). Er zijn twee concerten van twee bands die ik bijna dagelijks bekijk (met een schuin oog uiteraard, anders krijg ik helemaal geen klote gedaan). Bij beide concerten komen er nummers voorbij waarbij ik eventjes stop met werken en puur geniet van het nummer. Dan is alles om me heen één grote waas en is het alleen maar ik en dat concert met dat ene nummer. Waarom ik juist bij die bepaalde nummers dat gevoel heb en helemaal weg kan zijn van de realiteit kan ik niet verklaren. Ik heb iets met muziek. Heb ik altijd al gehad. Bij veel belangrijke momenten uit mijn leven speelt muziek een enorm grote rol. Het gaat dan om bepaalde nummers of juist dat ik zelf even de gitaar moest pakken om alles te verwerken. Muziek is mijn toevlucht als ik echt mezelf wil zijn en een moment voor mezelf nodig heb. Het kan zijn dat ik helemaal uit mijn plaat ga omdat ik het gewoon zo enorm vet vind, of het kan zijn dat ik helemaal in het nummer op ga omdat ik het echt onwijs mooi vind. De twee desbetreffende nummers waarbij ik hét gevoel de laatste tijd enorm heb zijn:
Mumford & Sons – Ghosts That We Knew (minuut 50:49) – Dit nummer (en vooral ook deze uitvoering) vind ik enorm mooi
DeWolff – Tired Of Loving You (minuut 13:22) – Bij dit nummer kan ik enorm uit mijn plaat gaan, zo fucking vet vind ik het. De opbouw, de solo’s. Alles. Is. Perfect!