Voor HSP’s zijn herinneringen anders dan voor ‘normale’ mensen. Wij herinneren ons dingen een stuk duidelijker, vaak ook met meer details en over het algemeen een flink stuk langer. Het nadeel daarvan is dat negatieve herinneringen ons veel te lang parten kunnen blijven spelen. Stel dat je een jaar geleden eens een nare opmerking maakte tegen iemand, dan kan het zomaar zijn dat je je nog even ellendig en schuldig voelt als vlak erna.
Dit hoort helaas bij het hele hooggevoeligheidsfestival en je kunt er niks aan doen. Iets rationaliseren helpt niet, want je gevoel beukt daar dwars door heen, hoeveel logica je ook toepast. Je kunt er bij zoiets van uitgaan dat de meeste mensen zelf totaal niet meer weten wat je gezegd hebt, terwijl jij wèl nog steeds die schaamte of schuld voelt branden. Het is jammer dat het verleden ons zoveel parten kan spelen, want je kunt er niets aan veranderen. Wat gebeurd is, is gebeurd. Natuurlijk helpt de tijd. Hoe langer iets geleden is, hoe vager de herinnering wordt, dat geldt voor iedereen. Afleiding is misschien nog de beste oplossing als je weer eens lijdt onder een herinnering die niet meer enorm ter zake doet, maar jou nog steeds kwelt. Ga iets totaal anders doen, iets fysieks idealiter, met een muziekje aan. Zorg dat je je hersenen bezig houdt zodat ze niet verder gaan ‘dwellen’. Je hersenen zijn een computer. Hoe meer functies je hem laat doen, hoe meer op de achtergrond de negatieve functie gaat opereren, tot hij uiteindelijk uitschakelt.