Over Smolnir

Smolnir? Ja. Hij is ons nieuwe katje en hij heet Smolnir, maar in de basis is het Smol. Iedereen die mij ook maar een beetje kent, krabt nu op zijn of haar hoofd. “Maar Perla, jij zou een kat toch nooit zo’n debiele naam geven?” Dat klopt. Hier zit een verhaal achter en dat ga ik nu vertellen.

Toen Smolnir of Smol, nog geen naam had en werd gevonden in Wolvega, was hij een week of acht oud. Ik kreeg een berichtje van de kittenopvang met de vraag of ik zin en tijd had om een katje op te vangen dat eenzaam en bang was. Uiteraard wilde ik dat, dus mocht ik hem de volgende dag ophalen. Het was een klein, zwart katje dat de naam ‘Romke’ had meegekregen. Dat vond ik niet echt een geweldige naam, maar natuurlijk maakt het geen moer uit. Zo’n kitten blijft maar tijdelijk en die weet toch niet hoe hij heet. Omdat hij zo klein was, noemde ik hem voor de lol ‘Smol Cat’. Op internet, bijvoorbeeld op 9Gag, worden kleine dieren wel eens ‘smol’ genoemd, zoals ‘smol doggo does a bamboozle’. Dat was dus eigenlijk de basis.

Het probleem is dat je met zo’n bullshitnaam ongemerkt dat logeetje toch zo aanspreekt. “Smol, kom ‘ns hier. Smol, niet doen. Wat ben jij een lieverdje, Smol.” Nu moet ik erbij vermelden dat dit een ontzettend gehoorzaam, lief en slim diertje is, dus dat ik hem erg weinig heb hoeven corrigeren. Hij liep op de salontafel, wat niet mag, en met twee keer: “Smol, nee.” wist hij al wat de deal was. Hij komt niet meer op de tafel. Maar daar is het dus mis gegaan, want hij begon naar ‘Smol’ te luisteren.

De klik

Het katje dat de eerste paar dagen nog angstig voor handen was, veranderde in een heerlijk makkelijk diertje dat op alle fronten in balans is. Gezellig, slim, gehoorzaam, zelfvermakend… Hij heeft een gezellig miauwtje, sloopt niets, is keurig zindelijk en probeert dagelijks 200% lief te zijn. Vanwege de zomervakantie had er nog niemand voor hem gebeld, maar begonnen wij hem steeds leuker te vinden. Er was een klik. Geloof me als ik zeg dat na als gastgezin bijna 60 kittens opgevangen te hebben zo’n klik iets bijzonders is. Logeetjes gaan altijd weer weg, naar hun nieuwe baasjes, maar was Smol niet gewoon eigenlijk al thuis? Hoe vaak tref je nog zó’n perfect katje? Hier moest wel even een ei over gelegd worden, want we hadden natuurlijk al twee katten; Mix van 9 en Kicky van 12. Dan heb je opeens drie katten… Dat zat niet in de planning. Aan de andere kant; hoelang heb je dan uiteindelijk drie katten als de oudste al 12 is? Bovendien wonen we in een ruime, vrijstaande woning in het groen, dus er is wel ruimte voor nog een extra kat. En dit was niet zomaar een kat, natuurlijk.  Uiteindelijk hakten we de knoop samen op een terras de dag voor mijn 34e verjaardag door: Smol mocht blijven. Maar dan bleef hij wel Smol heten. Inwendig zuchtte ik wel, dat geef ik toe. Namen zijn voor mij een dingetje, zullen we maar zeggen. En wat als hij straks een knoeperd van een kat wordt? Dat is als een piepklein hondje Jumbo noemen, of zo. Hoe idioot is dat? “Jumbo, kom!” en dat er dan zo’n minikeffertje aan komt stuiteren. Geen gezicht.

Smol, kom

Maakt het Smol zelf uit? Nee. Voor hem is het duidelijk dat als er “Smol, kom!” wordt gezegd, dat hij waarschijnlijk lekker gekroeld wordt. En dat hij bij “Smol, nee!” iets doet wat niet mag of bij “Smol, hup…” vanuit de gang terug moet lopen naar de plek waar hij wèl mag zijn. Hij doet dat dan braaf en kijkt, zodra hij weer in de woonkeuken staat, trots op alsof hij wil zeggen: “Kijk, ik ben weer hier, goed hè!” Hij is nu drieënhalve maand, maar hij is nog steeds klein voor zijn leeftijd, dus wie weet klopt die naam volgend jaar gewoon nog steeds. Zelf voel ik me een soort trotse moeder die foto’s van haar kersverse kind spamt naar vrienden en familie. “Kijk naar deze kat! Hij. Is. Zo. Leuk! Kijk wat een lieve oogjes en hoe heerlijk hij in mijn armen hangt!” Aan iedereen die ik over hem vertel, leg ik toch even uit waar zijn naam vandaan komt, maar eigenlijk vertel ik het meer voor mezelf dan voor de ander. In elk geval zijn we heel blij met dit fantastische mannetje.

Van Smol naar Smolnir

Hoe kom je dan van Smol naar Smolnir, als hij toch al naar Smol luistert? Dit is ook weer een raar verhaal. Het mythische paard Sleipnir is hier een beetje de basis van, maar ook de hamer van Thor: ‘Mjölnir’. In de kerstperiode staat er in dit huis een soort rendier die we Sleipnir hebben genoemd. En ja, ik weet dat dat nergens op slaat, want een rendier is geen mythisch paard. Maakt niet uit, met namen gaat dat soms zo. Ergens in de zomer noemde ik Smol voor de grap ‘Smolnir’, omdat hij zo wild aan het ronddenderen was en we de dag ervoor een Thor-film hadden zitten kijken. Het zal in de strekking van: “Ga je lekker, Smolnir?” geweest zijn, maar ik merkte dat het wel tof klonk. Als een viking of een mythisch monster. In elk geval beter dan ‘Smol’. We besloten te kijken of hij ook kon gaan luisteren naar Smolnir… Dat heeft gewerkt! Nu luistert hij naar beide namen. Zo werkt het met de andere katten trouwens ook. Mix luistert ook naar Mixy, Kicky kijkt ook op als ik Kick zeg en nu heeft ook Smol twee versies van zijn naam. All is well.

P.S. Intussen heeft het suffix -nir tractie gekregen hier in huis en hoor ik af en toe ook Mixnir en Kicknir voorbij komen. Overigens zijn op Smol de meest vreselijke variaties te maken: Smollebol, Smollie, Smolletje, Smolster, Smollemannetje, Smolliepollie… Laatst riep ik opeens: “Smolnir de Polnir, nou weer even normaal doen!”

Update 8 februari 2021

Smolnir is niet smol meer! Hij is een grote, sterke kater geworden, maar hij is nog steeds even lief en braaf. Voor een kater is hij overigens niet bizar groot, maar in vergelijking met bejaarde Kicky van bijna 15 en senior Mix van bijna 12, is hij wel een grote jongen. Hij past ook niet echt meer op mijn schoot, maar daar passen we wel een miauw aan. Haha. We zijn in elk geval nog steeds dolblij met de keuze om hem toe te voegen aan ons kattengezin. Zijn volle naam is overigens Romke Smolnir, maar zijn roepnaam blijft Smol of Smolnir.