Overal waar je kijkt kom je de coronacrisis tegen. Cijfers en statistieken stapelen zich op en mensen worden steeds banger. De maatregelen die getroffen zijn hebben voor iedereen gevolgen. In mijn omgeving is de eerste persoon die ik ken gisteren overleden en het verontrust me hoe dit verlopen is. Het verdriet, de onmacht, maar vooral het elkaar niet kunnen troosten. We moeten zoveel mogelijk thuis blijven en afstand houden. Juist op momenten dat je zo graag bij elkaar wilt zijn. Dat is wrang.
Voor mij hebben de maatregelen vooralsnog niet heel veel impact. Ik werkte immers al thuis. Ik merk het vooral in het feit dat ik nu niet meer de enige ben die thuis aan het werk is. Hier thuis gaat het allemaal prima. Wel mis ik het afspreken met vrienden en het lekker even de stad in kunnen gaan voor een drankje of een hapje. Toch weet ik dat het nu verstandiger is om inderdaad thuis te blijven. Dat is dan ook wat ik zal doen. Maar ik kijk reikhalzend uit naar het moment dat we allemaal weer vrij zijn en weer naar elkaar toe kunnen.
Pas op jezelf, neem geen risico’s en heb geduld. We weten waar we het voor doen.