Game of Thrones. Het is klaar. De laatste aflevering van seizoen 8 is uitgezonden. Er komen geen nieuwe afleveringen meer. Nooit meer. Een epische serie als Game of Thrones neemt ongemerkt toch een behoorlijke plek in je leven in als je het al jaren kijkt. Op het moment dat zo’n serie dan afgelopen is, val je in een vreemd soort gat. (Milde spoilers)
Iedereen die de serie keek, is op een bepaald moment ingestapt. In mijn geval was dat ergens toen er drie seizoenen uit waren. We leenden een dvd-box van iemand en bingeden de drie seizoenen, in totaal 30 afleveringen van zo’n 50 minuten, in ongeveer een week. Ik moet bekennen dat ik nogal overweldigd werd door de immense hoeveelheid personages en verhaallijnen die ik in de eerste aflevering al voor mijn kiezen kreeg. Daarnaast zat er nogal wat seks en geweld in. Alleen al in de eerste aflevering is er onder meer incest tussen een broer en zus, een dwerg actief in een bordeel, een onthoofding en wordt er een kind uit een toren geduwd. Ik vond het wat heftig, maar ik gaf ook aflevering 2 een kans. De hoeveelheid geweld en seks was toen al minder. In de derde aflevering was er geloof ik nog maar één keer een stel borsten te zien en de vierde aflevering was zowaar helemaal naaktloos. Je weet waarom: sex sells. En dat blijkt, want Game of Thrones is ontzettend populair gebleven. Dat is verre van alleen om de blote borsten. Je wordt meegenomen in het verhaal.
Veel informatie
Je moet wel enorm opletten bij deze serie. Ik heb in mijn leven nog nooit een serie gezien met zóveel informatie erin. (En geloof me, ik heb bovengemiddeld veel series gekeken.) Niet alleen de hoeveelheid (hoofd-)personages is overweldigend, maar ook de gebeurtenissen zijn soms niet altijd te volgen als je het voor het eerst kijkt. Omdat de dingen zich in verschillende delen van het fictieve (ei)land Westeros afspelen, geeft de intro een prachtige kaart van het land en de steden of plekken die in de aflevering voorkomen. Toch krab je je dan soms op je hoofd als je bijvoorbeeld ‘Mereen’ ziet staan en dan moet bedenken wat daar ook alweer aan de hand was. Wat mooi is aan Game of Thrones is dat het ondanks de hoeveelheid informatie toch blijft boeien. Je leert de personages kennen, gaat ze haten of juist mogen en je volgt hun avonturen. Dat is meteen een ander ding.
I’m rooting for ya
Je ziet sommige personages ongeveer volwassen worden tussen de eerste en laatste aflevering. Laten we Arya Stark als voorbeeld nemen. Zij was elf jaar in de eerste aflevering. Je blijft haar door de seizoenen heen toch een beetje als een kind zien, ook al is ze in het laatste seizoen duidelijk een volwassen vrouw geworden. Arya’s reis is een pittige en als kijker beleef je alles met haar mee. Haar lijst, haar vreemde band met The Hound, haar avontuur bij the Faceless Assasin en haar uiteindelijke lot. Na al die uren aan afleveringen begin je te hopen dat een personage ‘het gaat redden’ of juist dat hij/zij afgemaakt wordt. Er zijn veel haatbare personages in Game of Thrones. Er zijn ook personages, zoals ik al zei, die je in eerste instantie helemaal niet mag, maar door een karakterontwikkeling langzaam maar zeker toch als good guy gaat zien. Laat ik geen namen noemen, je weet vast over wie ik het heb. Je weet soms al dat een personage ten dode is opgeschreven, maar je hoopt dan toch het tegendeel.
Sam Tarly
Een personage dat al snel mijn hart stal was Sam. Hij is sinds het eerste seizoen de beste vriend van Jon Snow en je gunt hem dingen. Op bepaalde vlakken faalt Sam jammerlijk, zoals op het slagveld, maar op andere is hij een ontzettende topper. Met een aardig personage als Sam loopt het meestal niet goed af. Zeker niet als hij ook nog eens een leuk gezinnetje voor elkaar weet te krijgen. Mijn angst was dan ook dat Sam de serie uit gebonjourd zou worden. Verrassend groot was dan ook mijn blijdschap dat Sam niet alleen de allerlaatste aflevering wist te overleven, maar dus ook een soort happy end kreeg met zijn zwangere vriendin en geadopteerde zoontje. Goed, Westeros is helemaal aan gort en er zijn miljoenen inwoners dood, maar Sam, Gilly en Little Sam leven nog. Het is een kleine overwinning voor the good guys.
Afgelopen
Dan zit je na jaren van de serie gevolgd te hebben dus naar de allerlaatste aflevering te kijken en ergens voelt dat vreemd. Je weet dat wat er nu gebeurt, het laatste is dat er gebeurt. Wie nu dood is, blijft dood en je zult geen enkele aflevering ooit nog voor het eerst kunnen kijken. Wat mijn gevoelens over de laatste paar afleveringen betreft; die zijn gemengd. Ik ben tevreden en ontevreden tegelijkertijd. Sommige verhaallijnen zijn prima afgerond, andere zijn een soort Chekhov’s gun dat niet is afgegaan. Op internet zijn mensen nogal loco gegaan omdat ze ontevreden zijn over het laatste seizoen, met zelfs een petitie om het laatste seizoen over te doen. Persoonlijk vind ik dat totale onzin. Maar ik voel wel dingen nu Game of Thrones is afgelopen. Het voelt als een gat, een soort leegte. Dat alleen al maakt dat het een geweldige serie is met een ongekende impact op miljoenen mensen.
Tip
Als je klaar bent met seizoen 8, ga dan de allereerste aflevering nog eens kijken. Ik garandeer je dat je je kaak moet oprapen. Zoveel dingen die in de eerste aflevering ‘geforshadowed’ worden die in de laatste weer terug komen. Dingen die bepaalde mensen zeggen, dingen die bepaalde mensen doen, personages die toevallig bij elkaar staan en die aan het einde van de serie iets bijzonders met elkaar gemeen hebben… De hele aflevering door zit je ongeveer naar het scherm te wijzen. Dat is iets heel unieks en op die manier is Game of Thrones prachtig afgerond. Ik heb in elk geval genoten van deze 8 seizoenen.
