Het leven doet soms gekke dingen. Het geeft je mensen die belangrijk voor je worden, maar neemt ze ook weer van je af op een gegeven moment. Soms weet je niet wanneer het de laatste keer is dat je iemand ziet of spreekt.
Je merkt het soms niet hoeveel je om iemand geeft.
Hello, goodbye
De eerste keer dat je iemand ontmoet is een moment dat je je vaak nog wel herinnert. Met die eerste ontmoeting is een onvermijdelijke laatste keer ook direct in werking gezet. Het punt is dat je -gelukkig- meestal niet weet wanneer die laatste keer is. Op het moment dat je hoort dat iemand overleden is, of weg, of wat dan ook, ga je direct nadenken over die laatste keer. Wat deed je, wat zei je, hoe nam je afscheid, was het waardig? Had je, als je geweten had dat het de laatste keer was, iets anders gedaan of gezegd? Welke dingen die zo vanzelfsprekend waren, zijn nu in herinneringen veranderd? Het zijn verdrietige dingen, maar zolang je de fijne herinneringen koestert en díe laat overheersen, wordt het uiteindelijk een positieve herinnering aan iemand die je dierbaar is geweest.
Op de dijk
Hoe kon ik weten
dat het de laatste keer zou zijn?
Samen op de dijk…
Hoe kon ik het weten?
Als ik het had geweten,
waren we nooit naar huis gegaan,
maar hadden we nu nog
samen op de dijk gestaan.
(28/12/06)