Als groot fan van de comedyserie The Good Place, denk ik regelmatig na over concepten als the Good Place en the Bad Place, maar ook the Medium Place. Als je nu geen idee hebt waar ik het over heb, kijk deze leuke serie dan vooral eerst. Ik kan hem je aanbevelen als je van easy watching, flauwe humor en heel veel easter eggs houdt. Vorige week kwam ik in Hotel The Medium Place terecht. Spoiler alert!
Ik ga er op dit moment even vanuit dat je van Mindy St.Claire hebt gehoord. Ze was een advocaat in de jaren tachtig die van twee dingen hield: geld verdienen en coke snuiven. En ze was nogal crappy naar haar familie. Maar! Op een dag werd ze wakker en besloot ze een organisatie op te zetten die van alles zou verbeteren in de wereld. De plannen lagen klaar, maar toen viel Mindy op de metrorails en werd ze geëlektrocuteerd. Waar stuur je zo iemand dan heen? The Good Place of The Bad Place?
The Medium Place
The Good Place en The Bad Place losten dit probleem op door een Medium Place voor Mindy te maken. Ze woont daar in haar eentje, in een jaren 80-huis met jaren 80-interieur en ze heeft er haar favoriete bier, maar het is altijd warm. Ze kan naar alle liedjes die ooit gemaakt zijn luisteren op haar jukebox, maar ze zijn allemaal door The Eagles en dan ook nog de live versie. Kortom; alles is nogal meh, dus medium. Eleanor roept in de eerste aflevering dat zij eigenlijk thuis hoort in een Medium Place, niet wetende welke avonturen haar nog te wachten staan. Ik kwam tot mijn verbazing onlangs zélf in een Medium Place terecht!
Hotel op Ameland
Dankzij een tegoedbon konden manlief en ik een gratis overnachting boeken bij een niet nader te noemen hotelketen. Deze keten schijnt uitgeroepen te zijn tot de beste keten van Nederland, al weten we natuurlijk niet wie er gestemd heeft op deze hotelketen. We weten ook niet hoeveel mensen er gestemd hebben of wie de andere deelnemende ketens waren. Laten we het zo zeggen: wij liepen tegen wat dingen aan die enigszins teleurstellend en voor De Beste Hotelketen Van Nederland dan ook eigenlijk een beetje verrassend waren. Aan het einde van het verblijf viel bij ons een beetje het kwartje: we waren in The Medium Place!
So medium
De hotelkamer waar wij met onze rolkoffertjes binnen liepen was heel duidelijk een kamer waar voorheen gerookt mocht worden. Op zich al een bizarre gedachte anno 2019. Die stank gaat helaas gewoon overal in zitten en dat krijg je er met geen stoomapparaat meer uit. Dat was behoorlijk ruikbaar. Hopelijk gaat DeBesteHotelketen die stinkkamers eens reviseren en dan de 20 jaar oude vloerbedekking en gordijnen vervangen voor iets waar geen resterende sigarettenstank in hangt. Voor de rest was het wel een aardige kamer. Ruim en met goede bedden, wat altijd prettig is voor iemand met slaapproblemen. In de badkamer liepen we tegen een tweede mediumprobleem aan. De kraan was geen mengkraan. Dit klinkt nu misschien wel heel zeikerig, maar het is 2019, niet 1999. Als ik lekker mijn handen met warm water wil wassen en ik moet dan met zo’n koude en warme kraan gaan lopen prutsen om een acceptabele temperatuur te krijgen, dan vind ik dat nogal medium. Het kost meer tijd dan ik bereid ben te besteden aan handen wassen. Mengkranen zijn echt niet zo duur, BesteHotelketen, en ze zijn echt al heel veel jaartjes verkrijgbaar. Een andere tip is: laat de bediening even onthouden welke drie biertjes er op de tap zijn. Dit is in de horeca geen vreemde vraag en drie namen zijn in principe niet zo heel moeilijk te onthouden, leek ons.
Medium breakfast
Bij het ontbijtbuffet ontbrak er een broodrooster. Ik maak geen grapje, er was gewoon geen broodrooster. Je bent ‘de beste hotelketen van Nederland’, maar je hebt geen broodrooster staan? Maak hem nou. Voor vijftien euro heb je al zo’n ding, zelfs op Ameland. Mensen willen toch vaak geroosterd brood, bizar genoeg, en met jullie gortdroge boterhammen is dat ook wel nodig om het nog naar binnen te kunnen krijgen. Vet medium. Ameland is Friesland, dus wat is er dan lekkerder dan een plakje sûkerbôle? Anything else. Deze sûkerbôle was zó droog, dat het zelfs met een kop koffie erbij niet weg te krijgen was. Wegens gebrek aan broodrooster viel er ook niks beters van te maken. Maar gelukkig waren er scrambled eggs! Oh, wacht. Het was de aangemaakte poedervariant, niet verse. Laat maar. Gauw een hapje fruit. Of nee, laat maar, dat waren blokjes die allemaal dezelfde zure smaak hadden, ongeacht welke fruitsoort je op je vorkje prikte. De ruime opzet in de eetzaal en de mogelijkheid tot bonenkoffie vonden we wel erg fijn, though, BesteHotelketen.
Best Medium
De eerste overnachting was gratis, maar voor de tweede hebben we gewoon netjes betaald. Op de ochtend van vertrek zaten we weer in de ontbijtzaal, zonder broodrooster, maar wel met een dikke smile, omdat we doorhadden dat we in The Medium Place waren. Ergens werd het steeds grappiger. Er stond muziek op, maar ieder liedje duurde 15 seconden. Daarna begon er een nieuw liedje, dat ook maar 15 seconden was. En weer. En weer. Hoe kan het dat niemand van het rondlopende personeel van DeBesteKeten dit in de gaten had? Het was nogal duidelijk en nogal irritant. We waren net klaar met ontbijten toen de 15 seconden die we aan het begin al gehoord hadden weer startten. Er zit een uitknop op een radio, mensen. Er zit meestal ook een ‘radio’-knop op. Elke radiozender was beter geweest dan deze kwelling. We noteerden ook dit op onze ‘Hotel Medium Place’-lijst en gingen niet veel later uitchecken.
Toedeloe
Wat een beetje het probleem is met hotelovernachtingen is dat je klachten als de onze eigenlijk direct zou moeten melden zodra je er tegenaan loopt. Maar hoe? Met je rolkoffertje terug naar de balie lopen en zeggen dat de kamer stinkt? Niet echt een lekker begin. Een gewone mengkraan kunnen ze sowieso niet opeens toveren en als ze ergens een broodrooster gehad zouden hebben, dan hadden ze die vast wel neergezet. Misschien was de bediening wel een invalkracht die zich nog niet verdiept had in het bieraanbod. Sûkerbôle wordt van nature al wel snel droog en gewoon brood ligt ook niet graag een paar uur lang in de open lucht. We hadden ook om zeven uur kunnen gaan ontbijten, tenslotte. Stelletje luie, verwende varkens! Over de kwelmuziek heb ik overigens wel iets gezegd bij het uitchecken. “Oh ja, daar is nu iemand naar aan het kijken…” Okido.